Legend of Zelda . Twilight Princess ( Η πρώτη επαφη )

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]








Legend of Zelda Twilight princess (
πρώτη επαφή )




Πάντα ήθελα να
παίξω Zelda. Θυμάμαι μικρός, στο δημοτικό,
που είχε το legend of Zelda ένας συμμαθητής
μου στο Gameboy και μου το είχε δανείσει
για να παίξω. Μάταιος κόπος, ο συμμαθητής
μου βλέπετε ήταν Ιρλανδός , οπότε κατείχε
το Αγλλικο. Εγώ πάλι όχι, οπότε δεν
καταλάβαινα τίποτα και του το έδωσα
σύντομα πίσω. Όμως, όπου και να γύρναγα,
έπεφτα πάνω στο zelda και η περιεργειά μου
και το πείσμα μου να το παίξω φούντωνε
και άλλο. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο
όταν το είχαν βάλει και σε κομιξ , μέσα
στο περιοδικό τα Σαϊνια . ( Ναι.... τα είχα
προλάβει. Είμαι παππους εντάξει





Τα χρόνια
πέρασαν, το gameboy γέρασε, και αντικαταστάθηκε
από άλλες κονσόλες, οι οποίες δυστηχώς
δεν είχαν Zelda, οπότε και ο Λινκ με τα
χρόνια ξεχάστηκε. Μέχρι ένα πρωί που
είχα πάει με το έτερον ήμιση βόλτα σε
ένα κατάστημα με παιχνίδια και έπεσα
εντελώς τυχαία πάνω στο twilight princess για
το Wii, το οποίο πάνω σε ένα καπρίτσιο της
στιγμής είχα αποκτήσει πρόσφατα. Με
κοίταξε , τον κοίταξα. Δεν χρειάστηκε
πολυ σκέψη.





Έτσι με τον
Linko Kun γυρίσαμε σπίτι στην Αθήνα και το
έβαλα μία στα γρήγορα για να του ρίξω
μια κλεφτή ματιά. ( οι Reapers στο Mass Effect 3
κάναν εκείνη την εποχή λαμπόγυαλο τον
Γαλαξία και μόνο ο Commader Sheperd μπορούσε
να τους σταματήσει. ) Το πρώτο πράμα που
παρατήρησα ήταν ότι οι ομιλίες ήταν
μόνο με γράμματα , χωρίς φωνή, α ρε κλασική
νιντέντο.... Επίσης ο Link είχε έναν παράξενο
τρόπο να περπατάει, έμοιαζε σαν να κάνει
πολύ μικρά και γρήγορα βηματάκια. Όπλο
δεν είχαμε, ο Γαλαξίας καιγόταν αλλου.
Κάπου εκεί τέλειωσε η πρώτη μου εμπειρία
με το Zelda.





Αφού λοιπόν
σώσαμε ; τον γαλαξία αποφάσισα να ξαναβάλω
τον Λινκ για δεύτερη δοκιμή. Με περισσότερο
χρόνο και όρεξη αυτή τη φορά. Ξεκινάει
πολύ χαλαρά , κάνοντας κάποιες απλές
δουλειές στο χωριο. Από την πρώτη στιγμή
καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ένα
παιχνίδι όπου δεν θα σου δώσει τα πάντα
στο πιάτο. Θα πρέπει να βάλεις και λίγο
το νιονιο να δουλέψει. Εμένα μου πήρε
αρκετή ώρα για να ανακαλύψω κάποια
πράματα στο χωριό πως να τα κάνω.




Το Gameplay του
είναι πολύ όμορφο. Κουνώντας το χειριστήριο
ο Link χτυπάει με το σπαθί, ενώ κουνώντας
το δεύτερο χειριστήριο κάνει περιστροφικό
χτύπημα. Επειδή δεν χρειάζεται μεγάλη
κίνηση για να χτυπήσει, είναι πολύ άνετο
στην μάχη και δεν κουράζει. Επίσης
σημαδεύοντας με το χειριστήριο την
οθόνη μπορείς να σημαδέψεις καλύτερα
με την σφεντόνα ή άλλα παρόμοια όπλα.
Ευτηχώς όμως μπορείς και να κλειδώσεις
τον στόχο σου , όταν πρόκειται για τέρας,
κάνοντας την μάχη πιο εύκολη.





Μία όμορφη
προσθήκη είναι ότι σε μερικά σημεία του
παιχνιδιού ο Link έχει την μορφή Λύκου. Ο
χειρισμός του είναι παρόμοιος με την
ανρθρώπινη μορφή. Με το ένα χειριστήριο
ρίχνει δαγκωνιές και με το άλλο
περιστροφικό χτύπημα. Περισσότερα για
το λύκο δεν θα πω , για να μην κάνω spoiler.
Το μόνο που θα προσθέσω είναι η Μιντα.
Ένα πλάσμα που συναντάς και σε βοηθάει
στο Quest σου, η οποία δεσποινίδα έχει
περάσει τον Link για ένα είδος Peto –
υποζήγιο, και τον καβαλάει όταν είναι
στην μορφή λύκου.




Πολύ όμορφα
φτιαγμένα είναι τα Dungeons που συναντάς.
Θέλουν αρκετή σκέψη και χρόνο για να τα
βγάλεις και δεν είναι τα κλασικά Dungeons
που έχουμε συνηθίσει τον τελευταίο
καιρό, δλδ μπαίνουμε σε ένα δωμάτιο , τα
σφάζουμε όλα και προχωράμε.





Τα μόνα μελανά
σημεία για μένα ήταν τα εξής. Είχα και
έχω λίγο θέμα με τον χειρισμό. Δεν μπορώ
να συνηθίσω τον έλεγχο του link μόνο με
το Numchuck, με αποτέλεσμα να φεύγω πολλές
φορές στον γκρεμο. Ελπίζω να τον συνιθίσω
με τον καιρό. Επίσης αρνητικό βρήκα το
γεγονός , ότι ενώ μπορείς να κάνεις
θεωριτικά save σε οποιοδήποτε σημείο του
παιχνιδιού, όταν έκανα μέσα σε ένα
Dungeon , στο Load με έβγαλε έξω από το dungeon,
αλλά με ότι αντικείμενα είχα μαζέψει
από μέσα. Το κακό είναι ότι για να φτάσω
εκεί που είμουν έπρεπε να διασχίσω το
μισό dungeon, χάνοντας πολύτιμο χρόνο .
Ελπίζω να ήταν μόνο περίπτωση του
συγκεκριμένου σημείου και σε άλλα να
σε βγάζει πιο κοντά.





Γενικότερα
είναι ένα πολύ καλό παιχνίδι που κολας
άνετα μαζί του. Ελπίζω να συνεχίσει
μέχρι το τέλος έτσι και να μην γίνει
κουραστικό και βαρετό.








Ps

Τι πράγμα είναι
αυτό με τα Rupies. Παντού υπάρχουν. Μέσα σε
βάζα, στο χορτάρι, κάτω από πέτρες. Αυτός
είναι κόσμος. Μαμά πάω για σκάψιμο, θέλω
να αγοράσω ένα άλογο..... Ωραία πράματα.