[Αφιέρωμα] Diabolik

Ο Ντιαμπολίκ είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας, ένας αντιήρωας που πρωτοεμφανίστηκε το 1962, σ’ ένα καθημερινό ιταλικό φουμέτι, δηλαδή κόμικ. Ο ιταλικό όρος «fumetti» σημαίνει «τολύπες καπνού» και παραπέμπει στα πλαίσια διαλόγων, τα γνωστά συννεφάκια. Τον μεγαλοφυή παράνομο Ντιαμπολίκ δημιούργησαν οι Άντζελα και Λουτσιάνα Τζιουσάνι, αντλώντας έμπνευση από δημοφιλείς αντιήρωες της εποχής, όπως ο Φαντομάς (Fantômas) των Μαρσέλ Αλλαίν και Πιέρ Σουβέστρ ή ο Αρσέν Λουπέν (Arsène Lupin) του Μωρίς Λεμπλάν.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΚΛΕΦΤΗ

Η Άντζελα Τζιουσάνι ζούσε κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνου «Καντόρνα» και σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα κόμικ τσέπης, σχεδιασμένο κατάλληλα για ταξίδια. Για να κατανοήσει καλύτερα τις προτιμήσεις των δυνητικών αναγνωστών της, η Άντζελα έκανε μια μικρή έρευνα αγοράς, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι πολλοί άνθρωποι που μετακινούνται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς διαβάζουν μυθιστορήματα μυστηρίου. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η ιδέα προήλθε από την εύρεση ενός μυθιστορήματος του Φαντομά που είχε εγκαταλειφθεί στο βαγόνι ενός τρένου. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του «Ντιαμπολίκ», του διασημότερου κλέφτη της Ευρώπης.

Ο ΝΤΙΑΜΠΟΛΙΚ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ


Ο Ντιαμπολίκ είναι ένας αδίστακτος κλέφτης. Κατά κανόνα κλέβει από εγκληματίες και δε διστάζει, αν χρειαστεί, να τους αφαιρέσει τη ζωή. Ωστόσο σπανίως θ’ απειλήσει τη ζωή αθώων ή αστυνομικών. Έχει μια βαθιά γνώση πολλών επιστημονικών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων της χημείας, της μηχανικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Είναι άσσος των μεταμφιέσεων και κάνοντας χρήση ειδικά κατασκευασμένων μασκών, μπορεί να υιοθετήσει σχεδόν κάθε ταυτότητα.

Έμεινε ορφανός σε βρεφική ηλικία και ανατράφηκε σ’ ένα μυστικό νησί, κρησφύγετο μιας εγκληματικής οργάνωσης, όπου και ανέπτυξε τις ικανότητες του. Το πραγματικό όνομά του δεν αποκαλύφθηκε ποτέ και ούτε ο ίδιος το γνωρίζει. Το όνομα «Ντιαμπολίκ» δανείστηκε από έναν μαύρο πάνθηρα που είχε ως κατοικίδιο στο νησί, αλλά σκοτώθηκε από τον επικεφαλή της οργάνωσης. Συνεργός, σύντροφος και πολύτιμή βοηθός του Ντιαμπολίκ στις εγκληματικές δραστηριότητες του, είναι η Εύα Καντ.

Ο Ντιαμπολίκ οδηγεί πάντα μια μαύρη Τζάγκουαρ τύπου-Ε του 1961. Σχεδιαστικά είναι εμπνευσμένος από τον Αμερικανό ηθοποιό Ρόμπερτ Τέηλορ (1911-1969), φοράει συνήθως ένα εφαρμοστό μαύρο κοστούμι, που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια και τα φρύδια. Ο Ντιαμπολίκ δε χρησιμοποιεί ποτέ πυροβόλα όπλα: κύρια όπλα του είναι τα μαχαίρια που εκτοξεύει με μοναδική ακρίβεια και ένα μικρό όπλο με αναισθητικά βελάκια. Η Εύα Καντ οδηγεί μια λευκή Τζάγκουαρ και εν ώρα δράσης συνηθίζει να φοράει ένα βαρύ πουλόβερ και παντελόνι, χωρίς μάσκα. Οι ιστορίες του Ντιαμπολίκ διαδραματίζονται σε μια φανταστική πόλη, ονόματι Κλερβίλ, που είναι εμπνευσμένη από την Γενεύη της Ελβετίας.

Ο κύριος αντίπαλος του Ντιαμπολίκ είναι ο Επιθεωρητής Γκίνκο, γνωστός μόνο με το επίθετό του, ένας αδιάφθορος αστυνομικός ο οποίος έχει θέσει σκοπό της ζωής του να συλλάβει τον διαβόητο παράνομο, αλλά σχεδόν πάντα εξουδετερώνεται από τα έξυπνα κόλπα που επινοεί ο Ντιαμπολίκ. Το μόνο άλλο πρόσωπο που εμφανίζεται σταθερά στις ιστορίες του Ντιαμπολίκ, είναι η Αλθαία, μνηστή του Γκίνκο.

Ο ΔΙΑΒΟΛΙΚ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ


Τον Σεπτέμβρη του 1970 ο Ντιαμπολίκ ή κατά το ελληνικότερον Διαβολίκ έρχεται στη χώρα μας για να κλέψει τις καρδιές του ελληνικού αναγνωστικού κοινού, αλλά και για να μας συστήσει το ιταλικό φουμέτι. Η εκδοτική  «Χ.Μ. / Ε. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ» κυκλοφόρησε τέσσερα συνολικά τεύχη μικρούς μεγέθους (11.5 x 16.5) με ασπρόμαυρες αυτοτελείς ιστορίες.

Την 13η Μαΐου 1983 ο εκδότης Άρης Γκρίτζαλης με την εκδοτική του «ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α & Β» επανακυκλοφορούν τον Διαβολίκ. Κυκλοφόρησαν 13 τεύχη μικρού μεγέθους (12 x 17) και πάλι με ασπρόμαυρες αυτοτελείς ιστορίες.

Ο ΝΤΙΑΜΠΟΛΙΚ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΟΘΟΝΗ


Το 1968 ο Ντιαμπολίκ παίρνει σάρκα και οστά σε μια ιταλό-γαλλική ταινία δράσης, σε σκηνοθεσία του Μάριο Μπάβα και παραγωγή του Ντίνο ντε Λαουρέντις. Ο ομώνυμος ρόλος ενσαρκώνεται άψογα από τον Τζον Φίλιπ Λόου (Μπαρμπαρέλα, Ο Καβαλάρης του Θανάτου) του οποίου η απόκοσμη, ανδρική ομορφιά και το λιπόσαρκο λυγερό σώμα του ταιριάζουν απόλυτα με το κόμικ προφίλ του Ντιαμπολίκ. Εξίσου ιδανικός ο Μισέλ Πικολί στο ρόλο του αιωνίου αντιπάλου του Ντιαμπολίκ, Επιθεωρητή Γκίνκο (υπάρχει μια αμοιβαία αίσθηση σεβασμού ανάμεσα στους δυο άνδρες), και η θεσπέσια και εκρηκτική Μαρίζα Μελ στο ρόλο της Εύας Καντ, συντρόφου του Ντιαμπολίκ. Στην Ελλάδα η ταινία πρωτοκυκλοφόρησε με τους ευφάνταστους τίτλους: «Η Εκδίκηση Του Σπάτερμαν» και «Ο Σπάιντερμαν Με Τη Μαύρη Μάσκα».


Στις αρχές του 2000 κάνει πρεμιέρα μια σειρά κινουμένων σχεδίων με ήρωα τον Ντιαμπολίκ, σε παραγωγή της «Saban International». Η σειρά πρωτοπροβλήθηκε στο Fox Kids και ολοκληρώθηκε σε 40 επεισόδια. Στην Ελλάδα προβλήθηκε μεταγλωττισμένη από τη NOVA, αρχικά στο Fox Kids και αργότερα στο Jetix. Χαρακτηριστικό της ελληνικής μεταγλώττισης ήταν η μετονομασία του Ντιαμπολίκ σε «Κεραυνό». Στις ελληνικές φωνές ακούγονταν οι ηθοποιοί: Τηλέμαχος Κρεβάικας (Ντιαμπολίκ), Κατερίνα Γκίργκις (Εύα Καντ), Γιώργος Χατζηγεωργίου (Ντέην), Νίκος Νίκας (Επιθεωρητής Γκίνκο, Κινγκ).

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΙΑΜΠΟΛΙΚ ΣΤΟΝ ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ


Η δημοτικότητα του Ντιαμπολίκ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία πλήθους χαρακτήρων, με περισσότερο γνωστό, στους φίλους της 9ης τέχνης, τον Φάντομ Ντακ, τον μασκοφόρο προστάτη της Λιμνούπολης και άλτερ έγκο του Ντόναλντ Ντακ.

Το ντεμπούτο του Φάντομ Ντακ έγινε το 1969, στην ιστορία «Το Μυστικό Της Βίλας Των Ρόδων», μια περιπέτεια εικονογραφημένη από τον Τζιοβάν Μπατίστα Κάρπι με βάση ένα σενάριο της Ελίζα Πένα και του Γκουίντο Μαρτίνα. Ο ρόλος του μασκοφόρου εκδικητή παρά λίγο να δοθεί στον Μίκυ Μάους, όταν ο τότε διευθυντής του ιταλικού περιοδικού «Topolino», του πιο γνωστού και μακροβιότερου περιοδικού Ντίσνεϋ στην Ευρώπη, Μάριο Τζεντιλίνι, ζήτησε από το δημιουργικό επιτελείο του περιοδικού μία ιστορία η οποία να παρωδεί τον γνωστό χαρακτήρα των ιταλικών κόμικς, Ντιαμπολίκ, που είχε ήδη γίνει δημοφιλής σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Όμως, μιας και ο Μίκυ δεν προσφερόταν για τον συγκεκριμένο ρόλο, η σκυτάλη παραδόθηκε στο αξιαγάπητο παπί, μερικά χρόνια αργότερα, που πήρε το όνομα Paperinik (ο Ντόναλντ στα ιταλικά ονομάζεται Paperino (=μικρή χήνα), κι έτσι του κολλήθηκε η κατάληξη -ik για να μοιάζει με τον Ντιαμπολίκ).

Στην ιστορία «Το Μυστικό Της Βίλας Των Ρόδων», ο Ντόναλντ κερδίζει από ένα λάθος μία βίλα που στην πραγματικότητα προοριζόταν για τον τυχεράκια ξάδερφό του, Γκαστόνε. Εκμεταλλευόμενος αυτό το λάθος, επισκέπτεται την βίλα και ανακαλύπτει από ένα ημερολόγιο ότι ανήκε στον μυστηριώδη Φαντομία, έναν μασκοφόρο που έκανε απίστευτες ληστείες με φαντασμαγορικά κόλπα στην δεκαετία του 1920. Στη συνέχεια ο Ντόναλντ εμπνέεται από αυτό το ημερολόγιο, χρησιμοποιεί την στολή και τα όπλα του Φαντομία, ενώ αναθέτει στον Κύρο Γρανάζη την αναβάθμιση του αυτοκινήτου του, σύμφωνα με τα σχέδια που βρήκε μέσα στο ημερολόγιο. Με αυτά και μ’ εκείνα, ο Ντόναλντ Ντακ μετατρέπεται στον Φάντομ Ντακ, τον μασκοφόρο εκδικητή της Λιμνούπολης.

Τελειώνοντας τη παρουσίαση θέλω να ευχαριστήσω τον Tsaklas, για τη πολύτιμη βοήθειά του στην αναγνώριση των ηθοποιών που δάνεισαν τη φωνή τους στη μεταγλωττισμένη σειρά, και ν’ αφιερώσω το παρόν αφιερωματικό άρθρο στους djmite, cerigo & scifi1973 που μ’ ενέπνευσαν για την επιμέλειά του.

ΠΗΓΕΣ:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]